Tijdens mijn vakantie maakte ik me zorgen over een bisschop, maar niet zoals u misschien denkt over de bisschop van Rome, de paus. Nee, het ging om een bisschop in mijn tuin. Ik heb namelijk een dahlia waar ik bijzonder aan gehecht ben, genaamd ‘Bishop of Llandaff’. Dit is een vuurrode dahlia met prachtig roodbruin blad. Waarom hij naar een Engelse bisschop is vernoemd, weet ik niet. Misschien heeft het te maken met de kleur van het gewaad van een bisschop? Als dat zo is, begrijp ik wel waarom er nog nooit een dahlia naar een dominee is genoemd.

Waarom maakte ik me nu zorgen? Tijdens onze vakantie in Duitsland vroor het flink, en omdat dahlia’s – en deze bisschop in het bijzonder – erg vorstgevoelig zijn, dacht ik steeds: had ik de knollen maar gerooid. Maar tot mijn opluchting stond de dahlia bij thuiskomst nog in volle rode glorie in de tuin. Hier had het blijkbaar lang niet zo hard gevroren als in Duitsland. Dit leerde me een les: zelfs tijdens mooie vakantiedagen kan er een schaduw vallen, al is het maar door zorgen over een plant. Zo is het met alles op deze aarde, door de zonde is er altijd iets dat het perfecte verstoort. Maar eens zal het volmaakte komen, een eeuwige toekomst bij de Heere, zonder enige schaduw. Het zal volkomen en eeuwig licht zijn, zoals Openbaring 21:4 zegt: “En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbij.” En Openbaring 22:5a: “En daar zal geen nacht zijn, en zij zullen geen licht van kaars of zon nodig hebben, want de Heere God zal hen verlichten.” Wat kun je daar soms naar verlangen!