Wanneer tuinbladen schrijven over planten in de vroege lente, gaat het meestal over narcissen, bosanemonen, enzovoort. Maar vaak wordt de erysimum (muurbloem) vergeten. Dat is misschien al jaren zo, want iemand die vergeten wordt en aan wie voorbijgegaan wordt, noemen we niet voor niets een “muurbloempje”.
Is het terecht dat deze muurbloem zo vaak vergeten wordt? Nee, zeker niet! Deze vroege bloeier heeft prachtige kleuren – van geel via rood tot donkerbruin – en verspreidt bovendien een heerlijke geur. Ook in mijn tuin staan ze, en ze zijn een genot om naar te kijken. Het zijn bovendien makkelijke planten, waar je veel plezier aan beleeft. Maar… daar moet je wel oog voor hebben.
Waarom ik dit schrijf? Soms kunnen mensen in de gemeente Gods zich net zo voelen als die muurbloemen: vergeten en in de schaduw van anderen staand. Maar de Heere heeft oog voor hen. Hij ziet dat ze bloeien voor Hem. Hij weet dat ze geuren voor Hem. Het zijn juist deze mensen van wie de Psalmdichter zegt: “De eenvoudigen wil God steeds gadeslaan.”
Dus: in Gods Koninkrijk zijn er wel muurbloemen, maar in Gods ogen zijn ze dat niet. Wie het vatte kan, die vatte het.