Het is niet goed te begrijpen als mensen die zeggen God lief te hebben, geen hart hebben voor de natuur. Die is toch Gods scheppingswerk, waarin Hij veel van Zijn grootheid toont?
Onze natuurlijke blindheid
Op de verkennende avonden voor NatuurGetrouw hebben we het ook gehad over de gevolgen van de zondeval en één daarvan is ongetwijfeld ons verkeerd omgaan met de schepping. Gevolgen zijn de doornen en distels die de aarde voortbrengt en in het zweet dat het ons kost om de aarde te bewerken. Maar de weerbarstigheid ligt niet alleen in de natuur. Onze menselijke natuur is zo verdorven, dat we geen bewondering en zelfs geen oog meer hebben voor de weelderige rijkdom in planten en bomen, vogels en vissen, kleuren en geuren, vruchten en kruiden, enzovoort. Heel de schepping zou ons moeten opleiden tot de Schepper. Maar de mens keert zich van Hem en van Zijn deugden af, waardoor we verzuimen te vragen naar Zijn wil in ons omgaan met Zijn schepping.
De openbaring van de Schepper
Mijn liefde tot de natuur is versterkt in een weg van hevige strijd. Toen ik existentialistische auteurs las, werd mijn toch al verduisterde denken bezoedeld door atheïstische aanvallen, waarbij ik God als het ware wilde dagen voor de rechterstoel van mijn rede. Daarbij zou Hij Zich moeten rechtvaardigen voor mijn beperkte begripsvermogen en was ik doende mijn ratio tot begrenzing te maken voor Zijn almacht! O, verschrikkelijke hoogmoed! Ik zonk daardoor in een spiraal van zondige gedachten en zou erin omgekomen zijn, als God me niet vastgehouden had en eruit gered. Hij toonde me hoe enerzijds de satan, de boze tegenstander, me wilde ziften en anderzijds hoe Hij mij wilde vasthouden. Ja Hij gaf zaligmakende kennis van Hem en van Christus, door het krachtige overtuigende werk van de Heilige Geest. Je kunt niet onder woorden brengen hoe daardoor ook de wereld van aanzien verandert. Daarover mag veel gezegd worden, maar nu beperk ik mij tot wat er bijkwam: het zien van de deugden Gods ook in de natuur. Die mogen ons wel klein en verwonderd maken!
De plaats van de natuur
Helaas is er ook een andere kant ten aanzien van het waarderen van de natuur. Ik doel op een vorm van afgoderij, waarbij padden en vleermuizen – om maar een voorbeeld te noemen – gesteld worden boven mensen. De schepping is de mens gegeven on te bebouwen en te bewaren en daarbij moeten we de grenzen in acht nemen die de Schepper ons stelt. Ik hoop dat ons netwerk NatuurGetrouw hiertoe bijdraagt en van de schepping mag opleiden tot de Schepper om Hem te dienen met alles wat Hij ons, ook in de natuur, tot Zijn eer, gegeven heeft.